Als ze in Japan van trambestuurder wisselen, nemen de nieuwe bestuurders hun pet voor je af en buigen ze voor je!
Daar kan de NS nog een puntje aan zuigen :P
zondag 16 december 2007
vrijdag 14 december 2007
Wis en waarachtig!
Ik heb zowaar een bijbaantje in Japan, dat mij zo'n vijfduizend yen per keer betaalt. Niet slecht, non? Voor dit geld krijg ik een gratis lunch en hoef ik alleen maar anderhalf uur met Japanse dames te praten, in het Engels, zodat hun Engelse conversatie vordert, terwijl ik af en toe wat moeilijke Engelse termen uitleg op een whiteboard. Een geweldig makkelijk en leuk baantje, dacht ik zo. Vandaag mijn echte eerste werkdag gehad en ze waren erg blij met mijn les, bleek achteraf. Alleen ben ik niet zo gewend aan praten voor anderhalf uur aan een stuk dus mijn keel was aardig droog aan het einde van de negentig minuten. Nochtans, ik denk dat het wel wat makkelijker word naarmate de tijd vordert.
Ook had ik een vreemde ontmoeting met een Japanse man vandaag in de supermarkt, die een woordje Engels sprak en mij dingen vroeg over Siebolt en Pompe, waar ik vrij weinig over wist. Hij bleef telkens terugkomen om met mij te praten, wat een beetje ongemakkelijk was, voor mij. Uiteindelijk gaf hij mij een halve kilo vlees mee als cadeau en ik heb nog geen idee hoe ik dat in een gerecht ga verwerken. Japanners zijn en blijven maf.
Ook had ik een vreemde ontmoeting met een Japanse man vandaag in de supermarkt, die een woordje Engels sprak en mij dingen vroeg over Siebolt en Pompe, waar ik vrij weinig over wist. Hij bleef telkens terugkomen om met mij te praten, wat een beetje ongemakkelijk was, voor mij. Uiteindelijk gaf hij mij een halve kilo vlees mee als cadeau en ik heb nog geen idee hoe ik dat in een gerecht ga verwerken. Japanners zijn en blijven maf.
maandag 3 december 2007
zondag 25 november 2007
Update!
Na een lange tijd weer eens een update over wat er hier zo al gebeurt, want ik heb al in bijna twee weken geen update meer gemaakt. Dus laat ik maar bij het begin beginnen, zoals het hoort.
Vorige week zaterdag zijn we met de mensen van het Internationale Studenten Centrum naar Unzen en Shimabara geweest. Unzen is een van de bekendste plekken waar hete bronnen zijn in heel Kyushu en om eens een echt Japans landschap op te snuiven was dat onze eerste bestemming. Het is prachtig om de vroege ochtend te zien vanaf een bergtop in het Japanse 'platteland', want erg egaal is Japan natuurlijk niet. Ik heb natuurlijk veel foto's gemaakt, die ik overigens nog op internet moet zetten. Vanaf de berg werd de groep in tweeen gesplitst, een groep die naar de zwavelbronnen ging, passend "Jikoku" of "Hel" genoemd, terwijl de andere groep in het water van de zelfde bron ging baden. Ik was nog niet echt van plan om gezellig met Professor Boot compleet naakt in een bad te zitten, dus ik wees dat aanbod af. Dan liever een tocht door de Hel.
Het landschap waarin de Hel ligt was vrij kaal en rotsachtig onder een berg waar de bomen mooi aan het verkleuren waren. Ondertussen slaan de zwaveldampen om je oren en maken van het geheel een mooi plaatje. De stank viel uiteindelijk wel mee, hoewel je wel vaak hoort dat zwavel ontzettend stinkt. Na de wandeling hebben we wel onze voeten in een warm water bron gekoeld, wat ontzettend lekker was.
Het bleek wel dat het Japanse strakke schema moeilijk te volgen was, aangezien we flink uitliepen met de lunch, wat het programma voor de andere locaties beduidend korter maakte. Na de lunch zijn we naar een museum geweest die de slachtoffers van de vulkaanuitbarsting in 1992 herdacht. Het was niet zo heel interessant maar ze hadden wel de huizen die bedolven waren nog in hun orignele staat laten staan, wat huizen opleverd die half in de grond staan, half erboven.
Na deze kleine detour zijn we naar een kasteel geweest, wat eigenlijk best klein was, voor mijn idee van een kasteel, dan. Het kasteel bestond voornamelijk uit een hoge toren en een muur eromheen, met een tempeltje en een ander gebouw aan weerszijden. Wat wel tof was, was het feit dat je samurai harnas aan kon doen voordat je toren in wilde gaan. Natuurlijk heb ik een van die kostuums aangedaan, alleen heb ik er zelf geen foto van kunnen nemen.
Aangezien dit de laastse stop was, zijn we toen terugegaan naar Nagasaki en hebben we daar in een heel leuk Udon restaurant gegeten waar men 'Katsu Curry' serveert, een enorm lekker gerecht van Udon noodles met Katsudon(een soort van mini-schnitzel) met curry. Heerlijk! (maar wel lastig te eten)
Vorige week was het ook niet echt druk, omdat we maar drie dagen school hadden. Op donderdag zijn we in de vroege ochtend naar Nagasaki Airport gegaan om daar het vliegtuig naar Osaka te pakken. Vanuit Osaka zijn we toen met de bus naar Kyoto gegaan, onze eerste culturele bestemming van een trip die drie dagen in beslag zou nemen. In de bus heb ik zowaar mijn eerste Japanse bentou(lunchpakket) gegeten, met veel onbekende gerechten, waaronder lekkere en minder lekkere.
Aangekomen in Kyoto, werden we getrakteerd op een bezoek aan een Japans kasteel, met hele mooie beschilderde panelen, door de beroemde Japanse schilder Kan'on. Wat eigenlijk mooier was, was de tuin die om het complex lag, waar ik ook weer veel foto's heb kunnen maken. Na dit kasteel zijn we naar een tempelcomplex geweest, die eigenlijk niet zo heel interessant was, ware het niet dat sommige meisjes in Kimono rondliepen. Ook was het mooi om te zien hoe de vier uitgangen werden bewaakt door hun respectievelijke wachters (in het zuiden was een phoenix te zien, bijvoorbeeld).
Daarna zijn we naar een enorm tempelcomplex geweest die op terassen lag, zodat je over de vallei kon kijken, wat enorm mooi was, omdat de bomen aan het verkleuren waren. Bovendien was de tempel echt gigantisch.
Die avond hebben we geslapen in een Japanse ryokan, een herberg, waar we een echt Japanse maaltijd hebben gegeten. Ik had wel gemengde gevoelens over het eten, sommige dingen waren namelijk smaakloos en helemaal niet lekker(vooral de tofu) maar in combinatie met de rijst was het best vullend. Ook heb ik die avond een heerlijk Japans bad genomen, wat goddelijk werkt als je lekker wilt slapen die avond, ook al moest ik over de stap heenkomen dat het bad gezamelijk was.
We zijn daarvoor wel nog even Kyoto wezen onveilig maken, wat wel gezellig was, ook al kwamen we geen maiko(speciale entertainers) tegen, waar Kyoto om bekend staat.
Aangezien we in Japan zaten, was het ontbijt ook Japans, compleet met koude vis en tofu. In de ochtend. Op een nuchtere maag. Kortom, dat vond ik niet echt heel lekker. Die dag hebben we een kleine tempel bezocht, waarna we doorgingen naar het event van de dag; het gouden pavilioen. Dit pavilioen is erg bekend, vooral nadat er een boek over was geschreven. Het is dan wel een mooi pavilioen, de omgeving erhomheen doet er niet minder onder, met zijn rode bladeren en een spiegelmeer waarop het pavilioen staat. Bij die tempel heb ik een o-mamori gekocht, een talisman voor goed geluk, hoewel je ze ook kan kopen voor goed autorijden, een voorspoedige zwangerschap etc. etc.
Wederom erg geslaagd. Met volle moed vertrokken we dan ook naar Nara, waar we een tempel bezochten van vijf verdiepingen, maar welke zes daken heeft, wat wel opvallend was. Voor de rest waren er niet zo veel mooie dingen daar te zien.
Die zelfde avond weer in een ryokan geslapen en vroeg ook, want Nara was best wel saai, s'avonds. Wederom in bad geweest, hoewel deze beduidend warmer was dan de vorige.
De laatste dag van de reis hebben we de grootste Buddha van Japan bezocht, een monster van vijftien meter hoog, wat ontzettend indrukwekkend was. Voordat we de Buddha bezochten hebben we een nabijgelegen tempelcomplex en park bezocht, waar de herten vrij rondliepen, wat soms wat vervelend was, maar over het algemeen wel hip. Na de Buddha zijn we weer naar huis gegaan met het vliegtuig naar Nagasaki en toen weer naar ons eigen huisje in Nishi-machi.
Kortom, een hele leuke reis.
En nu ga ik foto's uploaden.
Ciao!
Vorige week zaterdag zijn we met de mensen van het Internationale Studenten Centrum naar Unzen en Shimabara geweest. Unzen is een van de bekendste plekken waar hete bronnen zijn in heel Kyushu en om eens een echt Japans landschap op te snuiven was dat onze eerste bestemming. Het is prachtig om de vroege ochtend te zien vanaf een bergtop in het Japanse 'platteland', want erg egaal is Japan natuurlijk niet. Ik heb natuurlijk veel foto's gemaakt, die ik overigens nog op internet moet zetten. Vanaf de berg werd de groep in tweeen gesplitst, een groep die naar de zwavelbronnen ging, passend "Jikoku" of "Hel" genoemd, terwijl de andere groep in het water van de zelfde bron ging baden. Ik was nog niet echt van plan om gezellig met Professor Boot compleet naakt in een bad te zitten, dus ik wees dat aanbod af. Dan liever een tocht door de Hel.
Het landschap waarin de Hel ligt was vrij kaal en rotsachtig onder een berg waar de bomen mooi aan het verkleuren waren. Ondertussen slaan de zwaveldampen om je oren en maken van het geheel een mooi plaatje. De stank viel uiteindelijk wel mee, hoewel je wel vaak hoort dat zwavel ontzettend stinkt. Na de wandeling hebben we wel onze voeten in een warm water bron gekoeld, wat ontzettend lekker was.
Het bleek wel dat het Japanse strakke schema moeilijk te volgen was, aangezien we flink uitliepen met de lunch, wat het programma voor de andere locaties beduidend korter maakte. Na de lunch zijn we naar een museum geweest die de slachtoffers van de vulkaanuitbarsting in 1992 herdacht. Het was niet zo heel interessant maar ze hadden wel de huizen die bedolven waren nog in hun orignele staat laten staan, wat huizen opleverd die half in de grond staan, half erboven.
Na deze kleine detour zijn we naar een kasteel geweest, wat eigenlijk best klein was, voor mijn idee van een kasteel, dan. Het kasteel bestond voornamelijk uit een hoge toren en een muur eromheen, met een tempeltje en een ander gebouw aan weerszijden. Wat wel tof was, was het feit dat je samurai harnas aan kon doen voordat je toren in wilde gaan. Natuurlijk heb ik een van die kostuums aangedaan, alleen heb ik er zelf geen foto van kunnen nemen.
Aangezien dit de laastse stop was, zijn we toen terugegaan naar Nagasaki en hebben we daar in een heel leuk Udon restaurant gegeten waar men 'Katsu Curry' serveert, een enorm lekker gerecht van Udon noodles met Katsudon(een soort van mini-schnitzel) met curry. Heerlijk! (maar wel lastig te eten)
Vorige week was het ook niet echt druk, omdat we maar drie dagen school hadden. Op donderdag zijn we in de vroege ochtend naar Nagasaki Airport gegaan om daar het vliegtuig naar Osaka te pakken. Vanuit Osaka zijn we toen met de bus naar Kyoto gegaan, onze eerste culturele bestemming van een trip die drie dagen in beslag zou nemen. In de bus heb ik zowaar mijn eerste Japanse bentou(lunchpakket) gegeten, met veel onbekende gerechten, waaronder lekkere en minder lekkere.
Aangekomen in Kyoto, werden we getrakteerd op een bezoek aan een Japans kasteel, met hele mooie beschilderde panelen, door de beroemde Japanse schilder Kan'on. Wat eigenlijk mooier was, was de tuin die om het complex lag, waar ik ook weer veel foto's heb kunnen maken. Na dit kasteel zijn we naar een tempelcomplex geweest, die eigenlijk niet zo heel interessant was, ware het niet dat sommige meisjes in Kimono rondliepen. Ook was het mooi om te zien hoe de vier uitgangen werden bewaakt door hun respectievelijke wachters (in het zuiden was een phoenix te zien, bijvoorbeeld).
Daarna zijn we naar een enorm tempelcomplex geweest die op terassen lag, zodat je over de vallei kon kijken, wat enorm mooi was, omdat de bomen aan het verkleuren waren. Bovendien was de tempel echt gigantisch.
Die avond hebben we geslapen in een Japanse ryokan, een herberg, waar we een echt Japanse maaltijd hebben gegeten. Ik had wel gemengde gevoelens over het eten, sommige dingen waren namelijk smaakloos en helemaal niet lekker(vooral de tofu) maar in combinatie met de rijst was het best vullend. Ook heb ik die avond een heerlijk Japans bad genomen, wat goddelijk werkt als je lekker wilt slapen die avond, ook al moest ik over de stap heenkomen dat het bad gezamelijk was.
We zijn daarvoor wel nog even Kyoto wezen onveilig maken, wat wel gezellig was, ook al kwamen we geen maiko(speciale entertainers) tegen, waar Kyoto om bekend staat.
Aangezien we in Japan zaten, was het ontbijt ook Japans, compleet met koude vis en tofu. In de ochtend. Op een nuchtere maag. Kortom, dat vond ik niet echt heel lekker. Die dag hebben we een kleine tempel bezocht, waarna we doorgingen naar het event van de dag; het gouden pavilioen. Dit pavilioen is erg bekend, vooral nadat er een boek over was geschreven. Het is dan wel een mooi pavilioen, de omgeving erhomheen doet er niet minder onder, met zijn rode bladeren en een spiegelmeer waarop het pavilioen staat. Bij die tempel heb ik een o-mamori gekocht, een talisman voor goed geluk, hoewel je ze ook kan kopen voor goed autorijden, een voorspoedige zwangerschap etc. etc.
Wederom erg geslaagd. Met volle moed vertrokken we dan ook naar Nara, waar we een tempel bezochten van vijf verdiepingen, maar welke zes daken heeft, wat wel opvallend was. Voor de rest waren er niet zo veel mooie dingen daar te zien.
Die zelfde avond weer in een ryokan geslapen en vroeg ook, want Nara was best wel saai, s'avonds. Wederom in bad geweest, hoewel deze beduidend warmer was dan de vorige.
De laatste dag van de reis hebben we de grootste Buddha van Japan bezocht, een monster van vijftien meter hoog, wat ontzettend indrukwekkend was. Voordat we de Buddha bezochten hebben we een nabijgelegen tempelcomplex en park bezocht, waar de herten vrij rondliepen, wat soms wat vervelend was, maar over het algemeen wel hip. Na de Buddha zijn we weer naar huis gegaan met het vliegtuig naar Nagasaki en toen weer naar ons eigen huisje in Nishi-machi.
Kortom, een hele leuke reis.
En nu ga ik foto's uploaden.
Ciao!
maandag 12 november 2007
Ya~
First things first.
I have a bought myself a phone. It is a shiny white one, from AU, a Japanese phone company. It cost me nothing, but I have to pay threethousandfortyfive yen every month, but I get to call to other AU numbers with a fiftypercent discount and to Softbank with a twentypercent discount. It has all the standard phone features that they have in Japan, which means a camera, internet capabilities and a slick design. Why don't they have these telephones in the Netherlands? I love these flip-open phones, they are so handy. I don't need a key-lock anymore, I don't even have to flip open the phone to see the time, or who a call is coming from, it is great, simply put.
Life is just going on normally, just really, really fast. It's ten-times faster then my life in the Netherlands and I still have the feeling this whole thing is a long holiday, but I'm sure that will change ere I have to make some exams in February.
The laptop is managable, really, I just have to watch out, because if the plug sticks but a little bit out of the powerfeed, it powers down in a blink of an eye. Thus, gotta be careful until I can work out how to get a Dell battery here in Japan or I decide to buy my own laptop.
I still haven't found any postcards, only those cheesy Christmas ones, so I'm thinking of just writing letters(gasp!) for the hell of sending post to the Netherlands and to have people actually saying that they got a letter from that guy they know that is now living in Japan.
I also bought "the Lord of the Rings" in Japanese so I can spend endless hours trying to translate it with my tutor. Furthermore, Nadia is starting to get on everyone's nerves, so that won't last long before we are going to have a big fight.
Seriously, what the hell were they thinking when they gave Nadia the scholarship. She's rude. She claims she hates Japan. She also claims she hates the Netherlands. She is childish and she doesn't have a clue how to deal with people. Besides that, she may know a lot of Japanese grammar, her pronunciation sucks. Hahah! They should have given the scholarship to Marco, who actually needs the money and has decent grades, but they gave it to her. Yahoo!
Harumph.
Well, that's that for today. I have no idea why I wrote this in English(again!) but I need to learn to make this one consistent blog, otherwise it will start to make less sense over time.
Cheerio!
I have a bought myself a phone. It is a shiny white one, from AU, a Japanese phone company. It cost me nothing, but I have to pay threethousandfortyfive yen every month, but I get to call to other AU numbers with a fiftypercent discount and to Softbank with a twentypercent discount. It has all the standard phone features that they have in Japan, which means a camera, internet capabilities and a slick design. Why don't they have these telephones in the Netherlands? I love these flip-open phones, they are so handy. I don't need a key-lock anymore, I don't even have to flip open the phone to see the time, or who a call is coming from, it is great, simply put.
Life is just going on normally, just really, really fast. It's ten-times faster then my life in the Netherlands and I still have the feeling this whole thing is a long holiday, but I'm sure that will change ere I have to make some exams in February.
The laptop is managable, really, I just have to watch out, because if the plug sticks but a little bit out of the powerfeed, it powers down in a blink of an eye. Thus, gotta be careful until I can work out how to get a Dell battery here in Japan or I decide to buy my own laptop.
I still haven't found any postcards, only those cheesy Christmas ones, so I'm thinking of just writing letters(gasp!) for the hell of sending post to the Netherlands and to have people actually saying that they got a letter from that guy they know that is now living in Japan.
I also bought "the Lord of the Rings" in Japanese so I can spend endless hours trying to translate it with my tutor. Furthermore, Nadia is starting to get on everyone's nerves, so that won't last long before we are going to have a big fight.
Seriously, what the hell were they thinking when they gave Nadia the scholarship. She's rude. She claims she hates Japan. She also claims she hates the Netherlands. She is childish and she doesn't have a clue how to deal with people. Besides that, she may know a lot of Japanese grammar, her pronunciation sucks. Hahah! They should have given the scholarship to Marco, who actually needs the money and has decent grades, but they gave it to her. Yahoo!
Harumph.
Well, that's that for today. I have no idea why I wrote this in English(again!) but I need to learn to make this one consistent blog, otherwise it will start to make less sense over time.
Cheerio!
donderdag 1 november 2007
Before you notice it, it is already gone
Poeh! Schoten de updates er even in.
Afijn, niet dat er de laatste tijd ontzettend veel gebeurt is, maar toch.
Ik heb in ieder geval een ding kunnen concluderen: het weer in Nagasaki is ontzettend wisselvallig. Zo was het vanochtend stervenskoud zodat ik bijna een trui wilde aantrekken, maar na college scheen de zon weer vol en wenste ik dat die trui weer kon uitdoen. Nu was het wat kouder omdat er vanochtend bewolking was. Als er geen bewolking is, dan zijn de ochtenden best te pruimen, vooral omdat je weet dat het alleen nog maar warmer kan worden. Nochtans koelt het s'avonds flink af. Het zal wel niet zó koud zijn, ik gok zelf op een graad of zeventien, achttien, maar we zijn nu wel gewend aan het warme weer dat Japan te bieden heeft, vandaar dat het wat fris aanvoelt. Ik kan me voorstellen dat Nederland smacht om deze temperaturen, vooral in deze tijd van het jaar.
Vorige week vrijdat zijn we met zijn allen naar een Japanse middelbare school geweest, omdat het Internationale Culturen Dag was daar en elke lading Nederlanders die naar Nagasaki komt deze school heeft bezocht. Zodoende, wij ook.
Bij aankomst in de gymzaal was de bedoeling al snel duidelijk van de negen stoelen die voor een massa Japanse kinderen stonden. Alsof we beroemdheden waren die kwamen praten over onze nieuwe film werden we neergezet en werd de ceremonie in gang gezet, waarbij we ons moesten voorstellen(in het Japans, wat blijkbaar niet de bedoeling was, maar dat later) waarna we vragen(in het Engels) moesten beantwoordden(ook in het Engels). Na deze poeha werden we in groepen ingedeeld om vervolgens naar een klaslokaal te gaan waar we verschillende bezigheden te doen kregen, waaronder het maken van Japanse slippers, Origami, Calligrafie(waarbij de kinderen verstelt waren omdat ik mijn naam al in Kanji kon schrijven~) en een spelletje dat leek op "anne-maria koekoek".
Daarna heb ik met de jongens van de klas gelunched en daarna gevoetbalt buiten, waarbij ik zelfs een punt gescoord heb(woo-hoo). Na het sporten was er een sluitingsceremonie, waarbij de leerlingen een koor vormden en ons toezongen. Dat was ronduit prachtig om al die kinderen als een eenheid te zien samenwerken en zo'n prachtige klanken te produceren. Om in de stemming te blijven hebben we daarna met zijn allen "I just called to say I love you" gezongen. Ook kregen we verschillende giften van de leerlingen om ons de bedanken voor onze komst. Kortom, het was een leuke dag.
Gisteren zijn we op bezoek geweest bij een van onze tutors en hebben we een echt Japans huis van binnen kunnen zien. Raar genoeg heeft het interieur een mengeling van spullen uit de jaren zeventig, tachtig en negentig, zodat het een vreemde mengelmoes creeert. Hoewel de kamers beslist open en ruim zijn, doet het allemaal toch wat druk aan. Overal staan spullen op elkaar, naast elkaar en in elk bakje ligt wel wat. Niet echt mijn stijl.
Afgelopen maandag heb ik een meegedaan met Karate, samen met Jonathan en Andries en ik kan je vertellen dat het nogal een afstraffing was voor mijn lichaam, aangezien ik al hoeveel jaren al niet heb gesport, naast het dagelijkse fietsen dan. Hoewel het leuk was, zijn de inschrijfkosten eenentwintig duizen yen, omdat je een karate-pak nodig hebt voor deze sport. Dat is mij iets te duur, dus ga ik nu maar eens kijken wat de basketbalclub doet.
Cheers!
Afijn, niet dat er de laatste tijd ontzettend veel gebeurt is, maar toch.
Ik heb in ieder geval een ding kunnen concluderen: het weer in Nagasaki is ontzettend wisselvallig. Zo was het vanochtend stervenskoud zodat ik bijna een trui wilde aantrekken, maar na college scheen de zon weer vol en wenste ik dat die trui weer kon uitdoen. Nu was het wat kouder omdat er vanochtend bewolking was. Als er geen bewolking is, dan zijn de ochtenden best te pruimen, vooral omdat je weet dat het alleen nog maar warmer kan worden. Nochtans koelt het s'avonds flink af. Het zal wel niet zó koud zijn, ik gok zelf op een graad of zeventien, achttien, maar we zijn nu wel gewend aan het warme weer dat Japan te bieden heeft, vandaar dat het wat fris aanvoelt. Ik kan me voorstellen dat Nederland smacht om deze temperaturen, vooral in deze tijd van het jaar.
Vorige week vrijdat zijn we met zijn allen naar een Japanse middelbare school geweest, omdat het Internationale Culturen Dag was daar en elke lading Nederlanders die naar Nagasaki komt deze school heeft bezocht. Zodoende, wij ook.
Bij aankomst in de gymzaal was de bedoeling al snel duidelijk van de negen stoelen die voor een massa Japanse kinderen stonden. Alsof we beroemdheden waren die kwamen praten over onze nieuwe film werden we neergezet en werd de ceremonie in gang gezet, waarbij we ons moesten voorstellen(in het Japans, wat blijkbaar niet de bedoeling was, maar dat later) waarna we vragen(in het Engels) moesten beantwoordden(ook in het Engels). Na deze poeha werden we in groepen ingedeeld om vervolgens naar een klaslokaal te gaan waar we verschillende bezigheden te doen kregen, waaronder het maken van Japanse slippers, Origami, Calligrafie(waarbij de kinderen verstelt waren omdat ik mijn naam al in Kanji kon schrijven~) en een spelletje dat leek op "anne-maria koekoek".
Daarna heb ik met de jongens van de klas gelunched en daarna gevoetbalt buiten, waarbij ik zelfs een punt gescoord heb(woo-hoo). Na het sporten was er een sluitingsceremonie, waarbij de leerlingen een koor vormden en ons toezongen. Dat was ronduit prachtig om al die kinderen als een eenheid te zien samenwerken en zo'n prachtige klanken te produceren. Om in de stemming te blijven hebben we daarna met zijn allen "I just called to say I love you" gezongen. Ook kregen we verschillende giften van de leerlingen om ons de bedanken voor onze komst. Kortom, het was een leuke dag.
Gisteren zijn we op bezoek geweest bij een van onze tutors en hebben we een echt Japans huis van binnen kunnen zien. Raar genoeg heeft het interieur een mengeling van spullen uit de jaren zeventig, tachtig en negentig, zodat het een vreemde mengelmoes creeert. Hoewel de kamers beslist open en ruim zijn, doet het allemaal toch wat druk aan. Overal staan spullen op elkaar, naast elkaar en in elk bakje ligt wel wat. Niet echt mijn stijl.
Afgelopen maandag heb ik een meegedaan met Karate, samen met Jonathan en Andries en ik kan je vertellen dat het nogal een afstraffing was voor mijn lichaam, aangezien ik al hoeveel jaren al niet heb gesport, naast het dagelijkse fietsen dan. Hoewel het leuk was, zijn de inschrijfkosten eenentwintig duizen yen, omdat je een karate-pak nodig hebt voor deze sport. Dat is mij iets te duur, dus ga ik nu maar eens kijken wat de basketbalclub doet.
Cheers!
maandag 22 oktober 2007
Another day gone
Ik kan me niet voorstellen dat het bijna drie weken geleden is dat ik voor het laatst thuis heb gezeten en ER heb gekeken. Dat ik de laaste keer mijn kat heb kunnen aaien. Dat ik voor de laaste keer in mijn eigen bed heb geslapen. Dat ik voor de laatste keer mijn vrienden heb gezien. Dat ik voor de laatste keer mijn ouders heb gezien.
In de vierde klas van de middelbare school ben ik al eens anderhalve maand naar Engeland geweest, als uitwisselingsproject met een kostschool(alleen voor jongens). Nu moet ik zeggen dat de echte reis nog eigenlijk moet beginnen aangezien ik hier pas drie weken zit maar, mijn hemel wat voelt het lang. Alsof ik drie maanden geleden voor het laatst in Nederland zat, kat op schoot en kop thee in de handen.
Desalniettemin, ik begin wel redelijk aan het leven te wennen. We hebben al de goedkoopste winkels gevonden, zodat we in ieder geval zuinig kunnen eten ed.
Want een van de meest fantastische vindingen hier is de honderd yen winkel. Alle producten in de winkel zijn honderd yen. Wat ongeveer zestig eurocent is. Ongelooflijk handig als je servies moet kopen.
Een andere heerlijke winkel is de BookOff, waar men tweedehands boeken, CD's en DVD's kan halen. Net zoals de honderd yen winkel is de prijs niet echt heel denderend hoog. Een waar Mecca voor mensen die manga verzamelen(c'est moi).
Afijn, als het goed is kan ik binnekort mijn foto's uploaden, dat belooft nog wat, denk ik.
Overigens is het wat lastig om dingen op deze PC te zetten, dus ik denk dat ik naar een goedkope externe harde schijf op zoek ga.
Daarnaast weet ik niet of ik een telefoon ga kopen of niet, het is eigenlijk best wel duur hier.
Wil: Morgen alleen naar conversatie gaan
Is: Nutteloos aan het surfen
Gaat: Straks even Supernatural kijken
Luistert: Foreigner - Hot Blooded ~ Supernatural OST
Weer: Kouder! Slechts 22 graden! *gasp*
Leest: Immer Dune
In de vierde klas van de middelbare school ben ik al eens anderhalve maand naar Engeland geweest, als uitwisselingsproject met een kostschool(alleen voor jongens). Nu moet ik zeggen dat de echte reis nog eigenlijk moet beginnen aangezien ik hier pas drie weken zit maar, mijn hemel wat voelt het lang. Alsof ik drie maanden geleden voor het laatst in Nederland zat, kat op schoot en kop thee in de handen.
Desalniettemin, ik begin wel redelijk aan het leven te wennen. We hebben al de goedkoopste winkels gevonden, zodat we in ieder geval zuinig kunnen eten ed.
Want een van de meest fantastische vindingen hier is de honderd yen winkel. Alle producten in de winkel zijn honderd yen. Wat ongeveer zestig eurocent is. Ongelooflijk handig als je servies moet kopen.
Een andere heerlijke winkel is de BookOff, waar men tweedehands boeken, CD's en DVD's kan halen. Net zoals de honderd yen winkel is de prijs niet echt heel denderend hoog. Een waar Mecca voor mensen die manga verzamelen(c'est moi).
Afijn, als het goed is kan ik binnekort mijn foto's uploaden, dat belooft nog wat, denk ik.
Overigens is het wat lastig om dingen op deze PC te zetten, dus ik denk dat ik naar een goedkope externe harde schijf op zoek ga.
Daarnaast weet ik niet of ik een telefoon ga kopen of niet, het is eigenlijk best wel duur hier.
Wil: Morgen alleen naar conversatie gaan
Is: Nutteloos aan het surfen
Gaat: Straks even Supernatural kijken
Luistert: Foreigner - Hot Blooded ~ Supernatural OST
Weer: Kouder! Slechts 22 graden! *gasp*
Leest: Immer Dune
donderdag 18 oktober 2007
A stranger in a strange land
Want hoeveel je ook probeert aan te passen, je bent en blijft een buitenlander. Je steekt ten eerste kop en schouders boven de bevolking uit en als dat me niet indentificeert als buitenlander, dan doen mijn ogen, haar en huidskleur dat wel. Om over de beheersing van de taal maar geen woord te laten.
Afijn, Japanners zijn heel paradoxaal. Aan de ene kant zijn ze het boegbeeld van elektronica en nieuwe technologie, anderzijds hebben ze groot respect voor hun grootouders en zijn er weinig Japanners die niet geloven in geesten en ander gespuis. Een ander voorbeeld is hun heerlijke manier van afvalverwerking. Er zijn vier verschillende zakken waarin men het afval hoort onderverdelen. Rood voor brandbaar afval, Blauw voor plastic containers en piepschuim ed, Groen voor PET-flessen, blikjes en glas en een Gele zak voor alles wat niet in die andere zakken mag, namelijk onbrandbaar afval. Nu zou het makkelijk zijn als die verdomde Japanners niet hun eten in drie verschillende laagjes verpakken zodat je zorgvuldig moet oppassen waar je je afval gooit. Alsof het een spelletje is. Aan de ene kant willen ze nette afvalscheiding, maar aan de andere kant zorgen ze er wel voor dat er pokkeveel van dat afval is om te scheiden. Yay!
Ander leuk feit is dat Japanners niets weten van winkelmuziek. Wanneer men in Nederland zou winkelen dan doet men dat op de kalmerende tonen van een smartlap of een of ander zacht nummer. In Japan doet men de boodschappen onder de gierende gitaren van Deathmetal. Ook eet men onder de snerpende en zoeten stemmen van de lokale Japanse pop, in plaats van muziek die de eetlust tracht te stimuleren.
Verder gaat het wel prima hier, sommige collegevakken zijn moeilijker dan anderen, maar dat was wel te verwachten. Vooral Kanji is een beest van moeilijkheid. Gah! Ik had toch beter moeten leren. De rest is nog wel te doen, we hebben leuke leraren, dus dat is al een meevaller. Sowieso bestaat de gehele staf van ons onderwijscentrum uit niet-gewonen Japanners, waar ik blij mee ben, anders zou ik knettergek worden.
Japanse groeten van Maarten
Afijn, Japanners zijn heel paradoxaal. Aan de ene kant zijn ze het boegbeeld van elektronica en nieuwe technologie, anderzijds hebben ze groot respect voor hun grootouders en zijn er weinig Japanners die niet geloven in geesten en ander gespuis. Een ander voorbeeld is hun heerlijke manier van afvalverwerking. Er zijn vier verschillende zakken waarin men het afval hoort onderverdelen. Rood voor brandbaar afval, Blauw voor plastic containers en piepschuim ed, Groen voor PET-flessen, blikjes en glas en een Gele zak voor alles wat niet in die andere zakken mag, namelijk onbrandbaar afval. Nu zou het makkelijk zijn als die verdomde Japanners niet hun eten in drie verschillende laagjes verpakken zodat je zorgvuldig moet oppassen waar je je afval gooit. Alsof het een spelletje is. Aan de ene kant willen ze nette afvalscheiding, maar aan de andere kant zorgen ze er wel voor dat er pokkeveel van dat afval is om te scheiden. Yay!
Ander leuk feit is dat Japanners niets weten van winkelmuziek. Wanneer men in Nederland zou winkelen dan doet men dat op de kalmerende tonen van een smartlap of een of ander zacht nummer. In Japan doet men de boodschappen onder de gierende gitaren van Deathmetal. Ook eet men onder de snerpende en zoeten stemmen van de lokale Japanse pop, in plaats van muziek die de eetlust tracht te stimuleren.
Verder gaat het wel prima hier, sommige collegevakken zijn moeilijker dan anderen, maar dat was wel te verwachten. Vooral Kanji is een beest van moeilijkheid. Gah! Ik had toch beter moeten leren. De rest is nog wel te doen, we hebben leuke leraren, dus dat is al een meevaller. Sowieso bestaat de gehele staf van ons onderwijscentrum uit niet-gewonen Japanners, waar ik blij mee ben, anders zou ik knettergek worden.
Japanse groeten van Maarten
woensdag 10 oktober 2007
Adress!
Maarten Stolk
Nagasaki University International Dormitory #501
Nishi-machi
Nagasaki-city
852-8043
Nagasaki University International Dormitory #501
Nishi-machi
Nagasaki-city
852-8043
maandag 8 oktober 2007
All that jazz
Zo, dus even weer een update over het er hier aan toegaat. Gisteren zijn we naar een feest geweest dat zich hier in Nagasaki plaatsvond en een van de grootste was van het hele jaar. Het is een zeer leuk gezicht om allemaal stalletjes te zien waar ze 'yakutori' (geroosterde kip) en 'okonomiyaki'(een soort van pannekoek met kool en spek) verkopen. Ook staan er stalletjes waar men voor goudvissen en kreeften kan vissen, om mee te nemen als prijs. Een van de raarste dingen die ik gisteren gegeten heb was geroosterde pijlinktvis op een stokje 'ikayaki', wat smaakt als kip, alleen wat taaier en rubberachtiger.
Van het hele festival voel je een gevoel van gezelligheid en dat was het dan ook. Er werd overal gegeten en gelachen en het rook erg lekker naar alle gerechten die er bereid werden. Voordat het festival begon werd er op 'taiko' gespeeld, wat erg tof was. Deze trommels werden daarna ook gebruikt om winkels in te wijden of zoiets, ik weet er het fijne niet van. Er werd ook een drakendans uitgevoerd, maar die hebben we gemist.
Naar de karakoke bar gaan was dan ook een goede afsluiting voor een festival vonden we. Zo leerde ik dat ik a) absoluut niet kan zingen b) geen ritmegevoel heb. Afijn, het ging om de hele gekheid van het alles, wat goed lukt als men keihard meebleert met Linkin Park.
To zover deze update, want ik krijg mijn foto's maar niet geupload met photobucket, dus ga ik even zoeken naar een betere foto-opslag.
Mata ne!
Van het hele festival voel je een gevoel van gezelligheid en dat was het dan ook. Er werd overal gegeten en gelachen en het rook erg lekker naar alle gerechten die er bereid werden. Voordat het festival begon werd er op 'taiko' gespeeld, wat erg tof was. Deze trommels werden daarna ook gebruikt om winkels in te wijden of zoiets, ik weet er het fijne niet van. Er werd ook een drakendans uitgevoerd, maar die hebben we gemist.
Naar de karakoke bar gaan was dan ook een goede afsluiting voor een festival vonden we. Zo leerde ik dat ik a) absoluut niet kan zingen b) geen ritmegevoel heb. Afijn, het ging om de hele gekheid van het alles, wat goed lukt als men keihard meebleert met Linkin Park.
To zover deze update, want ik krijg mijn foto's maar niet geupload met photobucket, dus ga ik even zoeken naar een betere foto-opslag.
Mata ne!
vrijdag 5 oktober 2007
Atsa~!
If Tokyo was hot, Nagasaki is even hotter. On top of that, being closer to the sea then Tokyo, it is humid heat. Humid heat + T-Shirt = A sweaty mess. That said, Nagasaki will turn out to be great for me, because I really hate the large cities like Tokyo. So, I will probably spend my Christmas in Nagasaki here. I still have not received any e-mail back from my folks, so I have no idea what their plans are for coming over here, or not.
Okay, so the last days we were still getting stuff to make life more comfortable here. Getting a WordTank, an electronic dictionary took some time, because we had to find a good one. I finally decided on a Papyrus, for the low price of twentyfive thousand yen, which amounts to about one hundred fifty euros. Not too expensive for something I will be using for about two years or more. Furthermore, I cooked the first Nagasaki dinner, consisting of spaghetti al Tonno. Not a complete succes, due to too much spaghetti and too little sauce. Fine, we'll learn, right? Another problem is the fact that only one of our cooking plates is working because the knob is screwed up.
I still have to get my schoolbooks though, will work on that tomorrow. I'll probably find some more time to write and draw, so prepare for that.
I have no idea why I wrote this in English, so just bear with me.
Okay, so the last days we were still getting stuff to make life more comfortable here. Getting a WordTank, an electronic dictionary took some time, because we had to find a good one. I finally decided on a Papyrus, for the low price of twentyfive thousand yen, which amounts to about one hundred fifty euros. Not too expensive for something I will be using for about two years or more. Furthermore, I cooked the first Nagasaki dinner, consisting of spaghetti al Tonno. Not a complete succes, due to too much spaghetti and too little sauce. Fine, we'll learn, right? Another problem is the fact that only one of our cooking plates is working because the knob is screwed up.
I still have to get my schoolbooks though, will work on that tomorrow. I'll probably find some more time to write and draw, so prepare for that.
I have no idea why I wrote this in English, so just bear with me.
dinsdag 2 oktober 2007
When the city doesn't sleep
Tokyo is ongelooflijk druk. Daar is bijna alles al mee gezegd. Tokyo is druk, warm en vochtig. Dat, in combinatie met lage tolerantie zou een gevaarlijke stad opleveren. Gelukkig zijn de mensen in Tokyo, wat zeg ik, Japan, ongelooflijk tolerant. Nu ja, tolerant, ze schieten iig niet uit hun slof midden op straat. Ik werd in ieder geval een beetje knetter van alle drukte en was keek dan ook uit naar het moment dat we daadwerkelijk in Nagasaki zaten. Geef mij maar een kleinere stad.
In Tokyo zelf hebben we de eerste dag een gat in de dag geslapen, maar dat mocht ook wel na alle jetlag. Daarna maar wat eten gehaald bij de SevenEleven, die gelukkig vierentwintig uur open is. Voor het eerst Melon Pan gegeten, wat geen brood is die naar meloen smaakt, dat je dat even weet. Het is vrij droog brood waar een laagje suiker overheen zit. Wijselijk genoeg heb ik dat niet zo vaak als ontbijt gegeten. Na onze brunch hebben we gelijk de kaartjes geregeld voor de reis naar Nagasaki met de Shinkansen, de Japanse hogesnelheidstrein. Uiteindelijk hebben de wijk waar het hostel zit nog eens ondezocht en hebben we de tempel daar ook bekeken, waarna we s'avonds naar Ueno park zijn geweest.
Die nacht kon ik echt niet slapen en ik had de volgende dag dan ook knallende hoofdpijn, maar even een Aleve genomen zodat ik niet als een zombie over de straten van Tokyo zou wandelen. Die dag zijn we naar Akihabara geweest, waar alles te koop is wat elektronica betreft en ook wat comics betreft n_n. Gelijk doorgegaan naar Shinjuku, waar eigenlijk vrij weinig te zien was en dus zijn we daarna naar Shibuya geweest, met TimesSquare, het drukste punt van Tokyo. Niet gewoon druk, maar echt ongelooflijk poepdruk.
Die nacht heb ik wel kunnen slapen, de rest blijkbaar ook, want we werden pas om twee uur s'middags wakker. Omdat de rest nog moe was ben ik samen met Daan naar Tokyo Tower en Akihabara geweest, waar we naar wat beginnende artiesten hebben gekeken, wat best plezierig was. S'avonds zijn we de anderen misgelopen in Shibuya en zijn we uiteindelijk maar zelf naar het hostel gegaan.
Zondag was echt verschrikkelijk. We hebben de hele dag regen gehad. We hebben dan wel Harajuku en de grootste tempel in Japan bezocht, als je doorweekt bent en je het koud hebt dan wil je een warm bed en een kop thee. Regenachtige dagen hoor je binnen door te brengen!
Maandag waren we om vier uur op omdat we de Shinkansen moesten pakken. Het was zeer comfortabel reizen en na een reis van vijf uur stapten we over in Fukuoka, waarna we om een uur of twee in Nagasaki aankwamen. Op de universiteit moesten we nog wat formulieren invullen en daarna gingen we naar ons appartement, welke vrij goed zijn, mits die van Jonathan en Daan, waar de kakkerlakken regeren.
Gisteren hebben we een placement test gehad om het niveau van ons Japans te bepalen, daarna zijn we samen met een Engelse jongen wat nodige inkopen gaan doen(waaronder manga haha!) en zijn we met zijn allen uit gaan eten.
Vandaag hebben we onze tutors ontmoet en hebben we de Alien Registration Form ingevuld, wat veel gedoe om niks is, als je het mij vraagt. Afijn, het was best gezellig en ik denk dat ik het wel naar mijn zin ga hebben.
Helaas kan ik nog geen foto's uploaden omdat ik nog geen eigen internet heb T_T. Gomen.
In Tokyo zelf hebben we de eerste dag een gat in de dag geslapen, maar dat mocht ook wel na alle jetlag. Daarna maar wat eten gehaald bij de SevenEleven, die gelukkig vierentwintig uur open is. Voor het eerst Melon Pan gegeten, wat geen brood is die naar meloen smaakt, dat je dat even weet. Het is vrij droog brood waar een laagje suiker overheen zit. Wijselijk genoeg heb ik dat niet zo vaak als ontbijt gegeten. Na onze brunch hebben we gelijk de kaartjes geregeld voor de reis naar Nagasaki met de Shinkansen, de Japanse hogesnelheidstrein. Uiteindelijk hebben de wijk waar het hostel zit nog eens ondezocht en hebben we de tempel daar ook bekeken, waarna we s'avonds naar Ueno park zijn geweest.
Die nacht kon ik echt niet slapen en ik had de volgende dag dan ook knallende hoofdpijn, maar even een Aleve genomen zodat ik niet als een zombie over de straten van Tokyo zou wandelen. Die dag zijn we naar Akihabara geweest, waar alles te koop is wat elektronica betreft en ook wat comics betreft n_n. Gelijk doorgegaan naar Shinjuku, waar eigenlijk vrij weinig te zien was en dus zijn we daarna naar Shibuya geweest, met TimesSquare, het drukste punt van Tokyo. Niet gewoon druk, maar echt ongelooflijk poepdruk.
Die nacht heb ik wel kunnen slapen, de rest blijkbaar ook, want we werden pas om twee uur s'middags wakker. Omdat de rest nog moe was ben ik samen met Daan naar Tokyo Tower en Akihabara geweest, waar we naar wat beginnende artiesten hebben gekeken, wat best plezierig was. S'avonds zijn we de anderen misgelopen in Shibuya en zijn we uiteindelijk maar zelf naar het hostel gegaan.
Zondag was echt verschrikkelijk. We hebben de hele dag regen gehad. We hebben dan wel Harajuku en de grootste tempel in Japan bezocht, als je doorweekt bent en je het koud hebt dan wil je een warm bed en een kop thee. Regenachtige dagen hoor je binnen door te brengen!
Maandag waren we om vier uur op omdat we de Shinkansen moesten pakken. Het was zeer comfortabel reizen en na een reis van vijf uur stapten we over in Fukuoka, waarna we om een uur of twee in Nagasaki aankwamen. Op de universiteit moesten we nog wat formulieren invullen en daarna gingen we naar ons appartement, welke vrij goed zijn, mits die van Jonathan en Daan, waar de kakkerlakken regeren.
Gisteren hebben we een placement test gehad om het niveau van ons Japans te bepalen, daarna zijn we samen met een Engelse jongen wat nodige inkopen gaan doen(waaronder manga haha!) en zijn we met zijn allen uit gaan eten.
Vandaag hebben we onze tutors ontmoet en hebben we de Alien Registration Form ingevuld, wat veel gedoe om niks is, als je het mij vraagt. Afijn, het was best gezellig en ik denk dat ik het wel naar mijn zin ga hebben.
Helaas kan ik nog geen foto's uploaden omdat ik nog geen eigen internet heb T_T. Gomen.
donderdag 27 september 2007
Trains, Planes and Metros
Na een lange, vermoeiende reis zit ik dan eindelijk in Japan. We zijn dan wel ruim een dag kwijt aan het uitrusten, maar nu voel ik me wel beter dan gisteravond, toen ik al het gevoel van tijd kwijt was. De reis in het vliegtuig was goed uit te houden, alleen kregen we vier maaltijden van verschillende kwaliteiten, wat je maag wat omgooit, maar voor de rest was het goed binnen te houden.
De metroreis was de vermoeiendste omdat je dan echt je bed wilt opzoeken. Slapen was wat moeilijk omdat van alles door je hoofd spookt, maar we waren zo poepmoe dat we tot twee uur lokale tijd sliepen. Daarna even gegeten en tickets voor de Trein geregeld en toen nog even Asakusa(waar we zitten) onderzocht. Vanavond gaan we Ueno park onderzoeken.
Wil: Ueno park onderzoeken en slapen
Gaat: Ueno park onderzoeken
Luistert: Niets,momenteel
Leest: Frank Herbert's Dune
Weer: Warm en vochtig, rond de 23 graden
{PS} Ik mis Nederland best wel
De metroreis was de vermoeiendste omdat je dan echt je bed wilt opzoeken. Slapen was wat moeilijk omdat van alles door je hoofd spookt, maar we waren zo poepmoe dat we tot twee uur lokale tijd sliepen. Daarna even gegeten en tickets voor de Trein geregeld en toen nog even Asakusa(waar we zitten) onderzocht. Vanavond gaan we Ueno park onderzoeken.
Wil: Ueno park onderzoeken en slapen
Gaat: Ueno park onderzoeken
Luistert: Niets,momenteel
Leest: Frank Herbert's Dune
Weer: Warm en vochtig, rond de 23 graden
{PS} Ik mis Nederland best wel
maandag 24 september 2007
Abonneren op:
Posts (Atom)
