Dus alles is toch nog op zijn poten terecht gekomen. Na heen en weer gebeld en gemailed te hebben tussen Nederland en Japan hebben we toch een ticket weten te bemachtigen. Het is dus zeker dat we terugvliegen op de 30ste van Juli met British Airways. Het grappige is dat de trip van Narita(Tokyo) naar Heathrow in één keer gaat zonder stops of wat dan ook, maar dat wel wel vijf uur moeten wachten op Heathrow om naar Amsterdam te kunnen vliegen, terwijl die vlucht maar veertig minuten duurt. Nu ja, ik ben blij dat alles geregeld is, niet zonder hulp van de ouders natuurlijk.
Nu gaat het dus echt rap met de tijd, vooral als je zulke lange weekenden hebt zoals wij nu. Vanaf vrijdagmiddag tot maandagavond hebben we de gehele tijd voor onszelf. Dus genoeg tijd om nog wat leuke dingen te doen en heel wat dingen naar Nederland op te sturen.
Vandaag heeft het ook, sinds een lange tijd, weer eens de hele dag geregend, een soort van herrinering dat er toch een regenseizoen aankomt. Ik kan niet wachten. Ach, ook weer genoeg tijd om binnen te blijven en boeken te lezen.
Ik was nogal geirriteerd omdat de boekenwinkel van de Yumesaito, een van de grotere warenhuizen hier, zijn boekenaanbod van Engelstalige boeken drastisch heeft verkleind. Nu staan er alleen maar Engelse leerboeken voor beginners. Fantastisch. Maar, gelukkig heeft de Metro Books bij Amyu plaza zijn aanbod nog niet gewijzigd.
Nog maar zeventig dagen, give or take, dan ben ik weer terug in Nederland. Wat gaat de tijd toch snel, als je het naar je zin hebt.
maandag 19 mei 2008
donderdag 8 mei 2008
Gouden week
Niet dat de Gouden Week (Golden Week) niet heel veel geweldige vruchten heeft afgeworpen, het was tenminste gezellig en dat is waar het om draait. YUI was, zoals ik al verwachtte, volledig uitverkocht, dus dat was een 'no-go'. Toen hebben we het maar gezellig gemaakt in ons huiselijk Nagasaki.
Zaterdag ben ik toch maar gaan voetballen, gewoon om de enkel even uit te testen. Het ging wel aardig, al kon ik niet zoveel rennen, wat wel balen was, maar het was in ieder geval wel even lekker om te sporten. Zeker als er tropische temperaturen heersen. Voor de rest gewoon een beetje gelezen en geluierd, naast het maken van het onontkoombare huiswerk. Gelukkig dat het Golden Week was, anders hadden we het flink drukker gehad.
Vooral het huiswerk voor het vak "Rangaku", Nederlandkunde, is ontzettend tergend. Waar je in Nederland papers moet schrijven met het doel dat je voor jezelf leert denken, gaat dat in Japan wat anders. In Japan moet je of "Je indruk van het college" of "Een onderwerp kiezen wat met het college te maken heeft en daar een pagina over schrijven". Bij versie één kan je een hele pagina proberen vol te schrijven over hoe interessant je het college dan wel niet vond en hoeveel je er wel niet van hebt opgestoken. Versie twéé houdt in dat je naar Wikipedia gaat, een willekeurig, met Japan te maken onderwerp kiest en dat in je eigen woorden overtypt. Het is tergend omdat het niet echt een 'paper' is, het heeft meer weg van zo'n spreekbeurt die je hield in groep vijf over 'katten' (of, in mijn geval 'Kabouters', met dank aan tante Nicole ) Daarnaast zijn de colleges niet echt heel goed te volgen, aangezien het best specifiek Japans is. Het is amper bij te benen met je WordTank. Ook zijn colleges ontzettend apatisch. Zelfs de Japanners proberen, voor het oog van de professor, een uiltje te knappen, wat sommigen zelfs nog lukt ook. Het rare ervan is dat de professors het niet eens boeit, ze gaan stoicijns door met hun praatje. Wat was dat schrikken voor de Japanners hier, toen de docent Nederlands hun het college uitstuurde toen ze zaten te slapen in de les.
Overigens was het Maandag, "Kodomo no Hi", de dag van de kinderen. Vijf mei is dan de dag voor de mannelijke kinderen, oftewel, kleine jongens. Ik weet er de details niet van, maar er worden in ieder geval poppen van samurai's en keizers gekocht, die aan de kinderen geschonken worden.
Momenteel ben ik op zoek naar een paar grote dozen om spullen naar huis te kunnen sturen. Ik heb nog geen succes geboekt, helaas, dus ik denk dat ik naar het postkantoor ga om te kijken hoe duur de dozen daar zijn.
Mijn andere paar Vans(de witte) die ik afgelopen December heb gekocht zijn stuk. Er zit een gat in de zool, waar water naar binnen komt. Dat heb ik geweten ook, toen het regende. Afijn, die laat ik dus ook achter, dan maar een nieuw paar kopen. Ik heb ook al een paar op het oog. Volgens de afbeelding waren ze de kleur "Port" en staat er een bloemenpatroon op. Trés hip, vond ik zelf dan.
Het regelen van de tickets ging wat moeilijker dan ik had verwacht. Na het mailen bleek dat we 4,400 Yen moesten betalen voor het omboeken, terwijl we er zeker van waren dat we dat al in Nederland al hadden betaald. Maar goed, ze vragen dus om onze gegevens en of we onze tickets willen kopieren en doorsturen. Nu had ik nog een ingescande versie, dus stuur ik die op, na een dag gewacht te hebben krijg ik bericht dat die afbeelding te klein is. Ok, mooi, dus kopieer ik mijn ticket en schrijf ik het faxnummer op wat begon met +81 3 etc. Omdat ik geen idee heb waar ik kon faxen, ging de tutor van Jonathan mee om te helpen. Aangkomen bij de boekwinkel van de campus blijkt dat ik daar kan faxen voor honderd yen. Ik geef het nummer door aan de winkelbediende en zij probeert naar het reisbureau te faxen, wat mislukt. Toch maar weer even terug om te kijken of ik misschien het nummer verkeerd had overgeschreven, want zo ben ik ook wel weer. Dat was dus niet het geval. Toen merkte de tutor op dat het netnummer van Tokyo begint met 03 en niet met +81 3. Toen ik herrinerde ik me afgelopen Woensdag, toen Elke mij belde via haar mobiel en +81 moest invoeren voor mijn nummer. Had de medewerker het nummer van hun bureau gegeven als je hen vanuit Nederland wilt bereiken. Gah! Nu ja, weer gefaxt, na Golden Week te horen gekregen dat alles binnen was. Hoor ik vandaag van Jonathan, die achter de omboekingskosten achterna was gegaan, dat zelfs op de offerte in Nederland die kosten niet aangegeven staan. Gah! Nu dus maar even kijken wat we gaan doen.
Vorige week woensdag heb ik, digitaal, wel even kunnen meedoen met D&D met mijn vrienden in Nederland. Het was supertof om weer even met ze te kunnen praten en ook om ze weer eens te zien. Bedankt, jongens! Nog maar even en ik kan weer 'Live' meedoen.
Waar ik wel een beetje van baal is het feit dat ik volgend jaar Engels niet als tweede studie kan doen, door die verdomde veranderingen in het systeem van Leiden. Zeventig procent aanwezigheidsplicht; het lijkt de middelbare school wel. Nu moet ik dit dus ook even zien op te lossen.
Ik heb ook mijn onderwerp voor mijn speech gekozen: Kaidan, Japanse griezelverhalen. Want zo ben ik ook weer. :)
Groeten uit Japan.
Zaterdag ben ik toch maar gaan voetballen, gewoon om de enkel even uit te testen. Het ging wel aardig, al kon ik niet zoveel rennen, wat wel balen was, maar het was in ieder geval wel even lekker om te sporten. Zeker als er tropische temperaturen heersen. Voor de rest gewoon een beetje gelezen en geluierd, naast het maken van het onontkoombare huiswerk. Gelukkig dat het Golden Week was, anders hadden we het flink drukker gehad.
Vooral het huiswerk voor het vak "Rangaku", Nederlandkunde, is ontzettend tergend. Waar je in Nederland papers moet schrijven met het doel dat je voor jezelf leert denken, gaat dat in Japan wat anders. In Japan moet je of "Je indruk van het college" of "Een onderwerp kiezen wat met het college te maken heeft en daar een pagina over schrijven". Bij versie één kan je een hele pagina proberen vol te schrijven over hoe interessant je het college dan wel niet vond en hoeveel je er wel niet van hebt opgestoken. Versie twéé houdt in dat je naar Wikipedia gaat, een willekeurig, met Japan te maken onderwerp kiest en dat in je eigen woorden overtypt. Het is tergend omdat het niet echt een 'paper' is, het heeft meer weg van zo'n spreekbeurt die je hield in groep vijf over 'katten' (of, in mijn geval 'Kabouters', met dank aan tante Nicole ) Daarnaast zijn de colleges niet echt heel goed te volgen, aangezien het best specifiek Japans is. Het is amper bij te benen met je WordTank. Ook zijn colleges ontzettend apatisch. Zelfs de Japanners proberen, voor het oog van de professor, een uiltje te knappen, wat sommigen zelfs nog lukt ook. Het rare ervan is dat de professors het niet eens boeit, ze gaan stoicijns door met hun praatje. Wat was dat schrikken voor de Japanners hier, toen de docent Nederlands hun het college uitstuurde toen ze zaten te slapen in de les.
Overigens was het Maandag, "Kodomo no Hi", de dag van de kinderen. Vijf mei is dan de dag voor de mannelijke kinderen, oftewel, kleine jongens. Ik weet er de details niet van, maar er worden in ieder geval poppen van samurai's en keizers gekocht, die aan de kinderen geschonken worden.
Momenteel ben ik op zoek naar een paar grote dozen om spullen naar huis te kunnen sturen. Ik heb nog geen succes geboekt, helaas, dus ik denk dat ik naar het postkantoor ga om te kijken hoe duur de dozen daar zijn.
Mijn andere paar Vans(de witte) die ik afgelopen December heb gekocht zijn stuk. Er zit een gat in de zool, waar water naar binnen komt. Dat heb ik geweten ook, toen het regende. Afijn, die laat ik dus ook achter, dan maar een nieuw paar kopen. Ik heb ook al een paar op het oog. Volgens de afbeelding waren ze de kleur "Port" en staat er een bloemenpatroon op. Trés hip, vond ik zelf dan.
Het regelen van de tickets ging wat moeilijker dan ik had verwacht. Na het mailen bleek dat we 4,400 Yen moesten betalen voor het omboeken, terwijl we er zeker van waren dat we dat al in Nederland al hadden betaald. Maar goed, ze vragen dus om onze gegevens en of we onze tickets willen kopieren en doorsturen. Nu had ik nog een ingescande versie, dus stuur ik die op, na een dag gewacht te hebben krijg ik bericht dat die afbeelding te klein is. Ok, mooi, dus kopieer ik mijn ticket en schrijf ik het faxnummer op wat begon met +81 3 etc. Omdat ik geen idee heb waar ik kon faxen, ging de tutor van Jonathan mee om te helpen. Aangkomen bij de boekwinkel van de campus blijkt dat ik daar kan faxen voor honderd yen. Ik geef het nummer door aan de winkelbediende en zij probeert naar het reisbureau te faxen, wat mislukt. Toch maar weer even terug om te kijken of ik misschien het nummer verkeerd had overgeschreven, want zo ben ik ook wel weer. Dat was dus niet het geval. Toen merkte de tutor op dat het netnummer van Tokyo begint met 03 en niet met +81 3. Toen ik herrinerde ik me afgelopen Woensdag, toen Elke mij belde via haar mobiel en +81 moest invoeren voor mijn nummer. Had de medewerker het nummer van hun bureau gegeven als je hen vanuit Nederland wilt bereiken. Gah! Nu ja, weer gefaxt, na Golden Week te horen gekregen dat alles binnen was. Hoor ik vandaag van Jonathan, die achter de omboekingskosten achterna was gegaan, dat zelfs op de offerte in Nederland die kosten niet aangegeven staan. Gah! Nu dus maar even kijken wat we gaan doen.
Vorige week woensdag heb ik, digitaal, wel even kunnen meedoen met D&D met mijn vrienden in Nederland. Het was supertof om weer even met ze te kunnen praten en ook om ze weer eens te zien. Bedankt, jongens! Nog maar even en ik kan weer 'Live' meedoen.
Waar ik wel een beetje van baal is het feit dat ik volgend jaar Engels niet als tweede studie kan doen, door die verdomde veranderingen in het systeem van Leiden. Zeventig procent aanwezigheidsplicht; het lijkt de middelbare school wel. Nu moet ik dit dus ook even zien op te lossen.
Ik heb ook mijn onderwerp voor mijn speech gekozen: Kaidan, Japanse griezelverhalen. Want zo ben ik ook weer. :)
Groeten uit Japan.
Abonneren op:
Posts (Atom)
