Update!

Na een lange tijd weer eens een update over wat er hier zo al gebeurt, want ik heb al in bijna twee weken geen update meer gemaakt. Dus laat ik maar bij het begin beginnen, zoals het hoort.
Vorige week zaterdag zijn we met de mensen van het Internationale Studenten Centrum naar Unzen en Shimabara geweest. Unzen is een van de bekendste plekken waar hete bronnen zijn in heel Kyushu en om eens een echt Japans landschap op te snuiven was dat onze eerste bestemming. Het is prachtig om de vroege ochtend te zien vanaf een bergtop in het Japanse 'platteland', want erg egaal is Japan natuurlijk niet. Ik heb natuurlijk veel foto's gemaakt, die ik overigens nog op internet moet zetten. Vanaf de berg werd de groep in tweeen gesplitst, een groep die naar de zwavelbronnen ging, passend "Jikoku" of "Hel" genoemd, terwijl de andere groep in het water van de zelfde bron ging baden. Ik was nog niet echt van plan om gezellig met Professor Boot compleet naakt in een bad te zitten, dus ik wees dat aanbod af. Dan liever een tocht door de Hel.
Het landschap waarin de Hel ligt was vrij kaal en rotsachtig onder een berg waar de bomen mooi aan het verkleuren waren. Ondertussen slaan de zwaveldampen om je oren en maken van het geheel een mooi plaatje. De stank viel uiteindelijk wel mee, hoewel je wel vaak hoort dat zwavel ontzettend stinkt. Na de wandeling hebben we wel onze voeten in een warm water bron gekoeld, wat ontzettend lekker was.
Het bleek wel dat het Japanse strakke schema moeilijk te volgen was, aangezien we flink uitliepen met de lunch, wat het programma voor de andere locaties beduidend korter maakte. Na de lunch zijn we naar een museum geweest die de slachtoffers van de vulkaanuitbarsting in 1992 herdacht. Het was niet zo heel interessant maar ze hadden wel de huizen die bedolven waren nog in hun orignele staat laten staan, wat huizen opleverd die half in de grond staan, half erboven.
Na deze kleine detour zijn we naar een kasteel geweest, wat eigenlijk best klein was, voor mijn idee van een kasteel, dan. Het kasteel bestond voornamelijk uit een hoge toren en een muur eromheen, met een tempeltje en een ander gebouw aan weerszijden. Wat wel tof was, was het feit dat je samurai harnas aan kon doen voordat je toren in wilde gaan. Natuurlijk heb ik een van die kostuums aangedaan, alleen heb ik er zelf geen foto van kunnen nemen.
Aangezien dit de laastse stop was, zijn we toen terugegaan naar Nagasaki en hebben we daar in een heel leuk Udon restaurant gegeten waar men 'Katsu Curry' serveert, een enorm lekker gerecht van Udon noodles met Katsudon(een soort van mini-schnitzel) met curry. Heerlijk! (maar wel lastig te eten)
Vorige week was het ook niet echt druk, omdat we maar drie dagen school hadden. Op donderdag zijn we in de vroege ochtend naar Nagasaki Airport gegaan om daar het vliegtuig naar Osaka te pakken. Vanuit Osaka zijn we toen met de bus naar Kyoto gegaan, onze eerste culturele bestemming van een trip die drie dagen in beslag zou nemen. In de bus heb ik zowaar mijn eerste Japanse bentou(lunchpakket) gegeten, met veel onbekende gerechten, waaronder lekkere en minder lekkere.
Aangekomen in Kyoto, werden we getrakteerd op een bezoek aan een Japans kasteel, met hele mooie beschilderde panelen, door de beroemde Japanse schilder Kan'on. Wat eigenlijk mooier was, was de tuin die om het complex lag, waar ik ook weer veel foto's heb kunnen maken. Na dit kasteel zijn we naar een tempelcomplex geweest, die eigenlijk niet zo heel interessant was, ware het niet dat sommige meisjes in Kimono rondliepen. Ook was het mooi om te zien hoe de vier uitgangen werden bewaakt door hun respectievelijke wachters (in het zuiden was een phoenix te zien, bijvoorbeeld).
Daarna zijn we naar een enorm tempelcomplex geweest die op terassen lag, zodat je over de vallei kon kijken, wat enorm mooi was, omdat de bomen aan het verkleuren waren. Bovendien was de tempel echt gigantisch.
Die avond hebben we geslapen in een Japanse ryokan, een herberg, waar we een echt Japanse maaltijd hebben gegeten. Ik had wel gemengde gevoelens over het eten, sommige dingen waren namelijk smaakloos en helemaal niet lekker(vooral de tofu) maar in combinatie met de rijst was het best vullend. Ook heb ik die avond een heerlijk Japans bad genomen, wat goddelijk werkt als je lekker wilt slapen die avond, ook al moest ik over de stap heenkomen dat het bad gezamelijk was.
We zijn daarvoor wel nog even Kyoto wezen onveilig maken, wat wel gezellig was, ook al kwamen we geen maiko(speciale entertainers) tegen, waar Kyoto om bekend staat.
Aangezien we in Japan zaten, was het ontbijt ook Japans, compleet met koude vis en tofu. In de ochtend. Op een nuchtere maag. Kortom, dat vond ik niet echt heel lekker. Die dag hebben we een kleine tempel bezocht, waarna we doorgingen naar het event van de dag; het gouden pavilioen. Dit pavilioen is erg bekend, vooral nadat er een boek over was geschreven. Het is dan wel een mooi pavilioen, de omgeving erhomheen doet er niet minder onder, met zijn rode bladeren en een spiegelmeer waarop het pavilioen staat. Bij die tempel heb ik een o-mamori gekocht, een talisman voor goed geluk, hoewel je ze ook kan kopen voor goed autorijden, een voorspoedige zwangerschap etc. etc.
Wederom erg geslaagd. Met volle moed vertrokken we dan ook naar Nara, waar we een tempel bezochten van vijf verdiepingen, maar welke zes daken heeft, wat wel opvallend was. Voor de rest waren er niet zo veel mooie dingen daar te zien.
Die zelfde avond weer in een ryokan geslapen en vroeg ook, want Nara was best wel saai, s'avonds. Wederom in bad geweest, hoewel deze beduidend warmer was dan de vorige.
De laatste dag van de reis hebben we de grootste Buddha van Japan bezocht, een monster van vijftien meter hoog, wat ontzettend indrukwekkend was. Voordat we de Buddha bezochten hebben we een nabijgelegen tempelcomplex en park bezocht, waar de herten vrij rondliepen, wat soms wat vervelend was, maar over het algemeen wel hip. Na de Buddha zijn we weer naar huis gegaan met het vliegtuig naar Nagasaki en toen weer naar ons eigen huisje in Nishi-machi.
Kortom, een hele leuke reis.
En nu ga ik foto's uploaden.
Ciao!

Ya~

First things first.
I have a bought myself a phone. It is a shiny white one, from AU, a Japanese phone company. It cost me nothing, but I have to pay threethousandfortyfive yen every month, but I get to call to other AU numbers with a fiftypercent discount and to Softbank with a twentypercent discount. It has all the standard phone features that they have in Japan, which means a camera, internet capabilities and a slick design. Why don't they have these telephones in the Netherlands? I love these flip-open phones, they are so handy. I don't need a key-lock anymore, I don't even have to flip open the phone to see the time, or who a call is coming from, it is great, simply put.
Life is just going on normally, just really, really fast. It's ten-times faster then my life in the Netherlands and I still have the feeling this whole thing is a long holiday, but I'm sure that will change ere I have to make some exams in February.
The laptop is managable, really, I just have to watch out, because if the plug sticks but a little bit out of the powerfeed, it powers down in a blink of an eye. Thus, gotta be careful until I can work out how to get a Dell battery here in Japan or I decide to buy my own laptop.
I still haven't found any postcards, only those cheesy Christmas ones, so I'm thinking of just writing letters(gasp!) for the hell of sending post to the Netherlands and to have people actually saying that they got a letter from that guy they know that is now living in Japan.
I also bought "the Lord of the Rings" in Japanese so I can spend endless hours trying to translate it with my tutor. Furthermore, Nadia is starting to get on everyone's nerves, so that won't last long before we are going to have a big fight.
Seriously, what the hell were they thinking when they gave Nadia the scholarship. She's rude. She claims she hates Japan. She also claims she hates the Netherlands. She is childish and she doesn't have a clue how to deal with people. Besides that, she may know a lot of Japanese grammar, her pronunciation sucks. Hahah! They should have given the scholarship to Marco, who actually needs the money and has decent grades, but they gave it to her. Yahoo!
Harumph.
Well, that's that for today. I have no idea why I wrote this in English(again!) but I need to learn to make this one consistent blog, otherwise it will start to make less sense over time.

Cheerio!

Before you notice it, it is already gone

Poeh! Schoten de updates er even in.
Afijn, niet dat er de laatste tijd ontzettend veel gebeurt is, maar toch.
Ik heb in ieder geval een ding kunnen concluderen: het weer in Nagasaki is ontzettend wisselvallig. Zo was het vanochtend stervenskoud zodat ik bijna een trui wilde aantrekken, maar na college scheen de zon weer vol en wenste ik dat die trui weer kon uitdoen. Nu was het wat kouder omdat er vanochtend bewolking was. Als er geen bewolking is, dan zijn de ochtenden best te pruimen, vooral omdat je weet dat het alleen nog maar warmer kan worden. Nochtans koelt het s'avonds flink af. Het zal wel niet zó koud zijn, ik gok zelf op een graad of zeventien, achttien, maar we zijn nu wel gewend aan het warme weer dat Japan te bieden heeft, vandaar dat het wat fris aanvoelt. Ik kan me voorstellen dat Nederland smacht om deze temperaturen, vooral in deze tijd van het jaar.
Vorige week vrijdat zijn we met zijn allen naar een Japanse middelbare school geweest, omdat het Internationale Culturen Dag was daar en elke lading Nederlanders die naar Nagasaki komt deze school heeft bezocht. Zodoende, wij ook.
Bij aankomst in de gymzaal was de bedoeling al snel duidelijk van de negen stoelen die voor een massa Japanse kinderen stonden. Alsof we beroemdheden waren die kwamen praten over onze nieuwe film werden we neergezet en werd de ceremonie in gang gezet, waarbij we ons moesten voorstellen(in het Japans, wat blijkbaar niet de bedoeling was, maar dat later) waarna we vragen(in het Engels) moesten beantwoordden(ook in het Engels). Na deze poeha werden we in groepen ingedeeld om vervolgens naar een klaslokaal te gaan waar we verschillende bezigheden te doen kregen, waaronder het maken van Japanse slippers, Origami, Calligrafie(waarbij de kinderen verstelt waren omdat ik mijn naam al in Kanji kon schrijven~) en een spelletje dat leek op "anne-maria koekoek".
Daarna heb ik met de jongens van de klas gelunched en daarna gevoetbalt buiten, waarbij ik zelfs een punt gescoord heb(woo-hoo). Na het sporten was er een sluitingsceremonie, waarbij de leerlingen een koor vormden en ons toezongen. Dat was ronduit prachtig om al die kinderen als een eenheid te zien samenwerken en zo'n prachtige klanken te produceren. Om in de stemming te blijven hebben we daarna met zijn allen "I just called to say I love you" gezongen. Ook kregen we verschillende giften van de leerlingen om ons de bedanken voor onze komst. Kortom, het was een leuke dag.
Gisteren zijn we op bezoek geweest bij een van onze tutors en hebben we een echt Japans huis van binnen kunnen zien. Raar genoeg heeft het interieur een mengeling van spullen uit de jaren zeventig, tachtig en negentig, zodat het een vreemde mengelmoes creeert. Hoewel de kamers beslist open en ruim zijn, doet het allemaal toch wat druk aan. Overal staan spullen op elkaar, naast elkaar en in elk bakje ligt wel wat. Niet echt mijn stijl.
Afgelopen maandag heb ik een meegedaan met Karate, samen met Jonathan en Andries en ik kan je vertellen dat het nogal een afstraffing was voor mijn lichaam, aangezien ik al hoeveel jaren al niet heb gesport, naast het dagelijkse fietsen dan. Hoewel het leuk was, zijn de inschrijfkosten eenentwintig duizen yen, omdat je een karate-pak nodig hebt voor deze sport. Dat is mij iets te duur, dus ga ik nu maar eens kijken wat de basketbalclub doet.

Cheers!