Before you notice it, it is already gone

Poeh! Schoten de updates er even in.
Afijn, niet dat er de laatste tijd ontzettend veel gebeurt is, maar toch.
Ik heb in ieder geval een ding kunnen concluderen: het weer in Nagasaki is ontzettend wisselvallig. Zo was het vanochtend stervenskoud zodat ik bijna een trui wilde aantrekken, maar na college scheen de zon weer vol en wenste ik dat die trui weer kon uitdoen. Nu was het wat kouder omdat er vanochtend bewolking was. Als er geen bewolking is, dan zijn de ochtenden best te pruimen, vooral omdat je weet dat het alleen nog maar warmer kan worden. Nochtans koelt het s'avonds flink af. Het zal wel niet zó koud zijn, ik gok zelf op een graad of zeventien, achttien, maar we zijn nu wel gewend aan het warme weer dat Japan te bieden heeft, vandaar dat het wat fris aanvoelt. Ik kan me voorstellen dat Nederland smacht om deze temperaturen, vooral in deze tijd van het jaar.
Vorige week vrijdat zijn we met zijn allen naar een Japanse middelbare school geweest, omdat het Internationale Culturen Dag was daar en elke lading Nederlanders die naar Nagasaki komt deze school heeft bezocht. Zodoende, wij ook.
Bij aankomst in de gymzaal was de bedoeling al snel duidelijk van de negen stoelen die voor een massa Japanse kinderen stonden. Alsof we beroemdheden waren die kwamen praten over onze nieuwe film werden we neergezet en werd de ceremonie in gang gezet, waarbij we ons moesten voorstellen(in het Japans, wat blijkbaar niet de bedoeling was, maar dat later) waarna we vragen(in het Engels) moesten beantwoordden(ook in het Engels). Na deze poeha werden we in groepen ingedeeld om vervolgens naar een klaslokaal te gaan waar we verschillende bezigheden te doen kregen, waaronder het maken van Japanse slippers, Origami, Calligrafie(waarbij de kinderen verstelt waren omdat ik mijn naam al in Kanji kon schrijven~) en een spelletje dat leek op "anne-maria koekoek".
Daarna heb ik met de jongens van de klas gelunched en daarna gevoetbalt buiten, waarbij ik zelfs een punt gescoord heb(woo-hoo). Na het sporten was er een sluitingsceremonie, waarbij de leerlingen een koor vormden en ons toezongen. Dat was ronduit prachtig om al die kinderen als een eenheid te zien samenwerken en zo'n prachtige klanken te produceren. Om in de stemming te blijven hebben we daarna met zijn allen "I just called to say I love you" gezongen. Ook kregen we verschillende giften van de leerlingen om ons de bedanken voor onze komst. Kortom, het was een leuke dag.
Gisteren zijn we op bezoek geweest bij een van onze tutors en hebben we een echt Japans huis van binnen kunnen zien. Raar genoeg heeft het interieur een mengeling van spullen uit de jaren zeventig, tachtig en negentig, zodat het een vreemde mengelmoes creeert. Hoewel de kamers beslist open en ruim zijn, doet het allemaal toch wat druk aan. Overal staan spullen op elkaar, naast elkaar en in elk bakje ligt wel wat. Niet echt mijn stijl.
Afgelopen maandag heb ik een meegedaan met Karate, samen met Jonathan en Andries en ik kan je vertellen dat het nogal een afstraffing was voor mijn lichaam, aangezien ik al hoeveel jaren al niet heb gesport, naast het dagelijkse fietsen dan. Hoewel het leuk was, zijn de inschrijfkosten eenentwintig duizen yen, omdat je een karate-pak nodig hebt voor deze sport. Dat is mij iets te duur, dus ga ik nu maar eens kijken wat de basketbalclub doet.

Cheers!