Waarin hij veel vertelt.

Nog maar vier weken, dan sta ik weer op Nederlandse bodem. Zoals ik al vele malen heb herhaald, de tijd gaat razendsnel. Misschien heeft dat te maken met het feit dat de week pas op dinsdag begint en vrijdag al ruimschoots afgelopen is; zodat er een knallend weekend begint. Misschien ook wel omdat ik wel naar huis verlang, zo langzamerhand, al voelt Japan wel als een tweede thuis.
Onlangs heb ik mijn paper wel ingeleverd met 'Kaidan' als onderwerp, oftewel; Japanse spookverhalen. Het onderwerp is mij op het lijf geschreven, dacht ik zo. Ik wil misschien nog wel overwegen om dit verder uit te werken in mijn Bachelor-scriptie, omdat dit een ontzettend interessant onderwerp is. Maar momenteel moet ik nog wel wat schaven aan mijn versie, die uiteindelijk, samen met de papers van de anderen, gebundeld word. Eigenlijk kijk ik wel weer uit naar 'echt' studeren in Leiden, maar dat zal wel naar maand omzwaaien naar haat, want ik ken mezelf wel.
Vorige week was ik van plan een avond op stap te gaan naar Biado, dé bar voor Nederlanders, toen ik werd belaagd door een werkelijk leger van vliegende mieren. Ze hielden werkelijk niet op, todat ik een pan kokend water over ze heengiette, tenminste. Dit resulteerde in heel veel dode insectenlijkjes op mijn vloer; niets wat een stofzuiger niet kan oplossen.
Ook werd ik, samen met Isaura, aangesproken door een stokoude Japanner die een woordje Engels sprak. Ik had al lont moeten ruiken toen hij ons een plek aanbood in de tram, aangezien Japanners dat echt nooit doen voor buitenlanders(tenzij je een stokoude buitenlander bent, of gehandicapt, of allebei). Hij bleef maar onzin praten, terwijl ik weer braaf antwoordde. Gelukkig helpt overschakelen naar Nederlands goed, heb ik gemerkt. Na even met Isaura gepraat te hebben droop hij weer af. Nu ja, hij bleef naast me zitten, maar hij zei verder niets meer. Wat hebben bejaarde Japanners met mij? (Gelukkig heeft die dame van de Starbucks niets meer van zich laten horen, yay)
Ook hebben we sinds een week of vijf een nieuwe Nederlandse bewoner; Tim. Tim studeert medicijnen in Leiden en is een geweldige gozer, imho. Nu Tim fervent voetbal-fan is, heb ik samen met hem en wat andere voetbal fanaten Nederland - Italie gekeken, met de gelukkige afloop van vier - een. Daarna heb ik samen, alleen met Tim, naar Nederland - Rusland gekeken, om de nederlaag te accepteren. Gisteren hebben we wel de finale van het EK gekeken, samen met Andries (voor de Manshaft) en Yuki ( voor Andries, dus voor de Manshaft), wat wel een teleurstellende wedstrijd was. Om kort te gaan; het was vrij gezellig.
Overigens zijn dit de hoogtepunten van de laatste paar weken. Voor de rest is er bar weinig gebeurt. Behalve dat ik nu bezig ben met het opsturen van toelie naar Nederland en het uitkiezen van presentjes(yaha!), gaat het redelijk van een leien dakje. Als die regen nu eens ophoud, dan is het allemaal mooi.
Groeten,

Maarten.